Ξαφνικά παρατηρείς ότι το μικρός σου έχει υιοθετήσει μια νέα κακή συνήθεια: δαγκώνει! Αυτή η συνήθεια είναι πολύ συχνή σε παιδιά προνηπιακής και νηπιακής ηλικίας. Η πρώτη σκέψη που μας περνάει από το μυαλό είναι ότι κάπου το έχει δει και το μιμείται, όμως αυτό δεν ισχύει πάντα. Οι ειδικοί το κατατάσσουν στις φυσιολογικές συνήθειες που δε θα πρέπει να μας πανικοβάλλουν.
Το δάγκωμα ως διαδικασία ξεκινάει από την ανάγκη των παιδιών να κατευνάσουν τον πόνο που αισθάνονται όσο μεγαλώνουν τα δοντάκια τους. Από κει και πέρα η συνήθεια παραμένει και γίνεται έκφραση αρνητικών, τις πιο πολλές φορές, συναισθημάτων, όπως ζήλεια, θυμός, απογοήτευση, αγανάκτηση. Τέτοιας φύσης δάγκωμα ξεκινάει συνήθως στο ίδιο το παιδί, δαγκώνει δηλαδή τον εαυτό του. Μετά περνάει σε γονείς, σε φίλους και σε όποιον βρεθεί μπροστά του την ώρα που βιώνει ένα αρνητικό συναίσθημα.
Η δική σου αντίδραση απέναντι σε μια τέτοια συμπεριφορά θα πρέπει να είναι άμεση. Όταν βλέπεις πως το παιδί σου δαγκώνει, πρέπει να το σταματήσεις εκείνη τη στιγμή, ενώ αν δεις κάποιο άλλο παιδί να δαγκώνει να αποτρέψεις το δικό σου από το να κάνει το ίδιο. Αν βρίσκεται σε ηλικία που καταλαβαίνει και είστε και οι δύο μάρτυρες ενός τέτοιου περιστατικού, τότε εξήγησε στο παιδί σου ότι αυτό δεν αποτελεί σωστή συμπεριφορά και δεν θα πρέπει να κάνει το ίδιο. Το να συνεννοείστε πλέον με το λόγο σού δίνει και το πλεονέκτημα να το ρωτήσεις γιατί προβαίνει το ίδιο σε τέτοια συμπεριφορά και αν υπάρχει κάτι που το απασχολεί. Πάνω στη συζήτηση μπορεί να ανακαλύψεις ότι μια τέτοια συνήθεια όπως το δάγκωμα μπορεί να κρύβει τη δυσαρέσκεια του παιδιού για κάτι πολύ απλό, όμως αρκετά σημαντικό για τη ψυχολογία του.

Φωτογραφία: Shutterstock.com