Το θέμα του φαγητού απασχολεί πάρα πολλές οικογένειες. Δεν είναι όλα τα παιδιά εύκολα με το φαγητό, ούτε «ανοιχτά» στο να δοκιμάσουν νέες γεύσεις. Αντίθετα, πολλά από αυτά δείχνουν τόσο μεγάλες δυσκολίες είτε στο να καταναλώσουν μια επαρκή ποσότητα φαγητού, είτε να δεχθούν νέες -πολύτιμες για εκείνα- τροφές, που προβληματίζουν και ανησυχούν τους γονείς τους. Σύμφωνα με νέες έρευνες που έγιναν από το Πανεπιστήμιο του Ιλινόις αυτά τα παιδιά χρειάζονται ένα συγκεκριμένο μοτίβο συμπεριφοράς από πλευράς των γονιών τους.
Σύμφωνα με τη μελέτη, τα παιδιά που ακούν συνεχώς πως είναι δύσκολα με το φαγητό τους και είναι ακροατές των παραπόνων των γονιών τους, αναπτύσσουν μια νέα πιο ισχυρή άρνηση απέναντι στο φαγητό σε αντίθεση με εκείνα που κατά τη διάρκεια ενός κοινού γεύματος δέχονται ως σχόλιο ή ακούν να λέγεται σε έναν τρίτο ότι «κάτι τρώνε», «τρώνε λίγο, αλλά ευτυχώς τρώνε» ή «τσιμπάνε». Όπως φάνηκε, τα πρώτα παιδιά έκαναν το πρόβλημα ακόμη μεγαλύτερο και αντιδρούσαν στη συμπεριφορά των γονιών τους που έδειχναν να επιμένουν ακόμα περισσότερο, ενώ η δεύτερη ομάδα παιδιών άρχισε να τρώει πιο πολύ και περισσότερες γεύσεις.
Εδώ αντιλαμβανόμαστε την ανάμειξη της ψυχολογίας στη διαδικασία του φαγητού. Η σωστή προσέγγιση του παιδιού και ο λεπτός χειρισμός ενός θέματος είναι σημαντικοί μηχανισμοί σε μια τέτοια περίπτωση και όπως φάνηκε πρέπει να επιστρατεύονται με το σωστό τρόπο. Δε χρειάζεται πίεση, υπερβολική επιμονή και άγχος. Είδαμε ότι τα παιδιά που δεν ένιωθαν αυτές τις πιέσεις άρχιζαν να τρώνε πολύ και θέλουμε και εμείς το ίδιο για τα δικά μας παιδιά.
Φωτογραφία: Shutterstock