Διανύουμε μια εποχή αλλαγών που ίσως μας ξαφνιάζει, μας προβληματίζει, μας αποσυντονίζει.

Και γι’ αυτό η θετική σκέψη ή να πω καλύτερα η θετική στάση απέναντι σε αυτά που συμβαίνουν σε εμάς τους ίδιους αλλά και γύρω μας, είναι απαραίτητη για να πορευτούμε με σθένος.

Και όμως μπορεί να υπάρχει μια μεγάλη παρεξήγηση όσον αφορά το περιβόητο πια θέμα της θετικής σκέψης, των θετικών δηλώσεων. Σαν να έχει γίνει ένας ψυχικός καταναγκασμός όλο αυτό.

Γιατί; Μα γιατί με το να κάνεις θετικές δηλώσεις χωρίς να έχεις εντοπίσει τη ρίζα της αρνητικής σου στάσης και χωρίς να έχεις κάνει μια εκλογικευμένη προσέγγιση που θα σε βοηθήσει να συνειδητοποιήσεις τι σου συμβαίνει και γιατί, είναι όπως αναφέρει και στο βιβλίο της “Πάρ' το Αλλιώς” η Αλεξάνδρα Ευθυμιάδου, σαν να σκεπάζεις μια κατσαρόλα με βραστό νερό!  Ε κάποια στιγμή όλο αυτό το νερό που κοχλάζει θα ασκήσει μια πίεση προς τα πάνω, προς τα έξω. Κάποια λοιπόν στιγμή θα αναπηδήσει στην επιφάνεια ό τι προσπαθείς να κουκουλώσεις με τις θετικές δηλώσεις και μόνο.

Τι μπορούμε να κάνουμε; Να δουλέψουμε, αυτό που μας βασανίζει! Γιατί κρύβει σημαντικές για μας πληροφορίες καθώς ίσως και την πιθανή λύση.

Μια πολύ ωραία τεχνική λέει κάθε φορά που θέλουμε να δούμε τι συμβαίνει με ένα θέμα, να κάνουμε 3 συγκεκριμένες ερωτήσεις στον εαυτό μας. Αυτό που κάνουμε ή η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε υπάρχει για ποιο λόγο, σε τι μας εξυπηρετεί και τι σημαίνει για μας; Όταν η απάντησή μας θα είναι μια μεγάλη, ευρύτερη έννοια όπως πχ αγάπη, υγεία, γαλήνη κ.α. είμαστε στο σωστό δρόμο. Θα έχουμε καταλάβει τι κρύβεται πίσω από την επιλογή μας ή το συμβιβασμό μας: κάτι μεγαλύτερο που έχουμε ανάγκη.

Και έτσι συνειδητοποιώντας το και γνωρίζοντάς το θα μπορέσουμε να αιτιολογήσουμε στον εαυτό μας τις πράξεις μας και να τις αλλάξουμε αν τελικά επιθυμούμε να διαφοροποιήσουμε τη στρατηγική μας για να διασφαλίσουμε την αξία μας αυτή.

Κάπως έτσι το καπάκι θα είναι κλειστό και ασφαλές γιατί δεν θα κρύβει πια νερό που βράζει...ίσως σκέτο νεράκι!

Φωτογραφία: Shutterstock