Τα παιδιά στη νηπιακή τους ηλικία αρχίζουν και εμφανίζουν συχνά μια πρωτοφανή επιθετικότητα. Εντελώς ξαφνικά, γίνονται επιθετικά, φωνάζουν, εκνευρίζονται, σπρώχνουν, αντιδρούν έντονα. Στα πλαίσια των ερευνών που γίνονται για να ανακαλυφθεί για ποιους λόγους μπορεί να προκύπτει μια τέτοια συμπεριφορά, ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ ακάλυψαν μια σχέση ανάμεσα στη φυσική επιθετικότητα στα νήπια και στην απογοήτευση που προκαλείται από τα γλωσσικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ένα νήπιο.

Η σύνδεση μεταξύ των προβλημάτων επιθετικότητας και των γλωσσικών προβλημάτων έχει γίνει πολλές δεκαετίες πίσω, όμως οι επιστήμονες θέλησαν να επεκτείνουν τις μελέτες και να φέρουν στο φως νέα δεδομένα. Μελετήθηκαν, λοιπόν, παιδιά στη νηπιακή τους ηλικία και διαπιστώθηκε πως πολλά από αυτά που άρχισαν να είναι επιθετικά είχαν πρόβλημα στο να μιλήσουν ή να μάθουν με αποτέλεσμα αυτό να τους προκαλεί εκνευρισμό. Όπως φάνηκε, όμως, αυτή δεν είναι η μόνη αιτία, καθώς η επιθετικότητα έχει μεν τις ρίζες της στο ότι ένα παιδί δε μπορεί να πει σωστά αυτό που θέλει, αλλά εντείνεται και όταν οι γονείς δεν το χειρίζονται σωστά. Έτσι, όταν ένα γονέας δεν αντιδράει καλά στα λάθη του παιδιού του ή είναι πολύ αυστηρός μαζί του, τότε το παιδί γίνεται αυτομάτως ακόμα πιο επιθετικό, με αποτέλεσμα να εντείνονται και τα δύο προβλήματα: Και το παιδί έχει περισσότερες εκρήξεις και δε μαθαίνει και σωστά λόγω άγχους και λάθος χειρισμών.

Η γλωσσική ανάπτυξη είναι φυσική συνέχεια των υγιών παιδιών. Θα μάθουν να μιλούν, αυτό είναι σίγουρο. Πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τα βοηθήσουμε να απολαύσουν χωρίς άγχος αυτή τη διαδικασία και να τους δίνουμε συνεχώς εναύσματα για να έχουν καλύτερη εξέλιξη. Και φυσικά, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να τα μαλώνουμε ή να τα τιμωρούμε επειδή για τρίτη φορά δε χρησιμοποίησαν σωστά το ρήμα σε μια πρόταση. Αυτά είναι λάθη που έχουν συνέπειες και δεν ταιριάζουν σε μια καλή εκπαιδευτική στρατηγική.

Φωτογραφία: Shutterstock