Η πειθαρχία είναι απαραίτητο κομμάτι στην εκπαίδευση, ειδικά στη νηπιακή ηλικία που το παιδί αρχίζει και έχει αντίληψη και μεγαλύτερη ανάμειξη στην οικογενειακή ζωή. Δεν είναι πάντα εύκολο να βρεθεί ο σωστός τρόπος για να γίνει κάτι τέτοιο, καθώς υπάρχει μια πολύ λεπτή γραμμή ανάμεσα στη σωστή πειθαρχία και στην τιμωρία. Το ένα φυσικά δεν αναιρεί το άλλο, αλλά δεν είναι λίγες οι φορές που υπάρχει σύγχυση μεταξύ τους και έτσι να μην επιτυγχάνεται το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Τι να κάνεις
Η πιο σίγουρη οδός για την πειθαρχία είναι η συνέχεια. Αν κάτι «απαγορεύεται» να γίνει, πρέπει πάντα να «απαγορεύεται». Δεν μπορεί τη μία μέρα κάτι να είναι σωστό και την άλλη μέρα λάθος. Έτσι το παιδί θα πάθει σύγχυση, δε θα καταλάβει το πρέπει να κάνει και οι πιθανότητες να μάθει μέσα από αυτή τη διαδικασία είναι ελάχιστες. Πρέπει να αποστέλλονται ξεκάθαρα μηνύματα προς το παιδί, ώστε να μπορεί να τα επεξεργάζεται και να τα εφαρμόζει και αν χρειαστεί, να επαναλαμβάνονται με κάθε ευκαιρία. Η επανάληψη του κανόνα δεν είναι κουραστική, είναι απαραίτητη.
Παράλληλα, πρέπει να βρεις το σωστό τρόπο για να καταστήσεις σαφές αυτό το μήνυμα. Το να αρχίζεις να αγορεύεις μπροστά στο παιδί για το πόσο σημαντικό είναι να μην παίζει με τα σπίρτα, δε θα σε βγάλει πουθενά. Ένα ξεκάθαρο «Μην το ξανακάνεις αυτό σε παρακαλώ!» είναι καλύτερο, πιο κατανοητό και πιο άμεσο.
Αν επιμένει να επαναλαμβάνει κάτι που του έχεις εξηγήσει ότι δεν πρέπει να το κάνει, τότε η τιμωρία είναι φυσικά ένας κλασικός τρόπος να αντιληφθεί καλύτερα. Σημασία έχει ποια θα είναι αυτή και πώς θα επιβληθεί. Οι ειδικοί συστήνουν πιο σύγχρονους τρόπους για να περαστεί το μήνυμα μέσα από την τιμωρία, αφορίζοντας τεχνικές όπως «πήγαινε στο δωμάτιό σου και μην ξαναβγείς». Συστήνουν να μην απομακρύνεται το παιδί από το χώρο της οικογένειας, αλλά να περιορίζονται οι δυνατότητές του μέσα σε αυτόν. Για παράδειγμα «Αν το ξανακάνεις θα με αναγκάσεις να σου πάρω το παιχνίδι για λίγη ώρα και δεν το θέλω». Αν όντως το πάρεις μετά, τότε αυτό θα είναι κομμάτι μιας συμφωνίας που όρισες νωρίτερα, με αποτέλεσμα να έχει δώσει άτυπα τη συγκατάθεσή του. «Συμφωνήσαμε πριν πως θα σου πάρω το παιχνίδι, τώρα με αναγκάζεις να το κάνω».
Φυσικά η ηρεμία και η επιβλητικότητα είναι πάντα καλύτεροι σύμμαχοι στην πειθαρχία. Οι φωνές δεν αρέσουν σε κανέναν, ακόμα και αν πολλές φορές τα νεύρα σου δε σου δίνουν άλλη επιλογή. Δώσε στον τόνο σου την κατάλληλη ένταση που υποδεικνύει τη σωστή δόση αυστηρότητας. Μην ουρλιάζεις και φυσικά μη σηκώνεις χέρι.
Τέλος, μην ξεχνάς πως η πειθαρχία δεν έχει μόνο αρνητικό πρόσημο. Το να επαινέσεις το παιδί για κάτι που έκανε σωστά είναι σαν να το αποτρέπεις από το να κάνει το αντίθετο. Είναι σπουδαίο να νιώθει το παιδί πως κάνει περήφανο τους γονείς του και πολλές φορές με αυτόν τον τρόπο φτάνεις πιο εύκολα στο στόχο.
Φωτογραφία: Shutterstock
