Πριν έρθει η ευλογημένη αυτή στιγμή που αισθανόμαστε το μωρό μας να μεγαλώνει μέσα μας, είχαμε όλοι αδικήσει τους γονείς μας. Είτε με φωνές, είτε με νεύρα για πράγματα που μας έλεγαν συνέχεια, είτε γιατί από το πέρασμα του χρόνου επαναλάμβαναν τα ίδια πράγματα και πολλά ακόμη που μετανιώνουμε πολλές φορές την επόμενη κιόλας στιγμή. Αυτά δε θα αλλάξουν, γιατί έτσι είναι η φύση της σχέσης γονέα-παιδιού, όμως ο τρόπος με τον οποίο βλέπουμε τους γονείς μας αρχίζει και αλλάζει όταν μάθουμε ότι και εμείς οι ίδιες είμαστε καθ’οδόν για να γίνουμε μητέρες. 

Αυτό το συμπέρασμα έβγαλε μια σειρά μελετών που έγιναν στην Αυστραλία και εξέτασαν τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται τη μητρότητα οι γυναίκες πριν τη γευτούν μέσα από την εγκυμοσύνη και κατά τη διάρκειά της. Διαπίστωσαν, λοιπόν, ότι με την εγκυμοσύνη αρχίζει και αναπτύσσεται μια ανοχή απέναντι σε πράγματα που μέχρι πρότινος εκνεύριζαν και μια αυξανόμενη τρυφερότητα απέναντι και σου δύο γονείς. Μάλιστα, παραπάνω από τις μισές από τις 120 γυναίκες που συμμετείχαν στις μελέτες, δήλωσαν ότι ήθελαν να μιλούν, να βλέπουν και να αγκαλιάζουν περισσότερο τους γονείς τους. 

Αυτή η αλλαγή σύμφωνα με τους μελετητές προκύπτει εξαιτίας του γεγονότος ότι οι ίδιες οι γυναίκες βιώνουν τη μητρική κατάσταση, με αποτέλεσμα να αντιλαμβάνονται το φόβο, την αγωνία και τα συναισθήματα των γονιών τους και να θέλουν να δείξουν περισσότερο την αγάπη τους. Επίσης, η χαρά της εγκυμοσύνης δημιουργεί πολύ όμορφα συναισθήματα που οι μέλλουσες μητέρες νιώθουν ότι μπορούν να το μοιραστούν μόνο με τη μητέρα τους, γεγονός που αλλάζει ριζικά τη συμπεριφορά τους.  

Παρότι κανείς περιμένει να κρατάει αυτό και αφού γεννηθεί το παιδί, όπου οι νέες μητέρες νιώθουν ακόμα περισσότερη ταύτιση με το ρόλο του γονέα, δε συμβαίνει κάτι τέτοιο. Ενώ έχει αλλάξει ριζικά ο τρόπος που βλέπουν τους γονείς τους και τους εκτιμούν για ακόμη περισσότερα, η συμπεριφορά επανέρχεται στα προηγούμενα μοτίβα κυρίως εξαιτίας του άγχους και της κούρασης που νιώθουν με τη νέα, απαιτητική τους ζωή. 

Φωτογραφία: Shutterstock